In haar ontwerp van het affiche van PAN Amsterdam van dit jaar brengt Nynke Tynagel (voorheen Studio Job) de lol van het verzamelen tot uitdrukking. Haar idee voor een eclectisch ‘cabinet de curiosités’ ontstond na een gesprek met PAN-directeur Mark Grol, die de beurs graag omschrijft als een plek waar de verzamelaar komt om items voor zijn of haar persoonlijke kunstkamer te kopen. ‘Een verzameling waarmee je je in je ziel laat kijken.’
Een hedendaagse kunstkamer, ‘Wunderkammer’ of ‘cabinet de curiosités’, hoe ziet Mark Grol dat? “Als een collectie met herinneringen. Je koopt iets wat niet meteen stilistisch bij elkaar past, maar wat je op dat moment boeit of ontroert”, antwoordt de directeur van PAN Amsterdam. “Zo verzamel je levensherinneringen aan een muur in huis of in een kabinet met mooie voorwerpen. En dat wordt dan een kunstobject op zich.” Zelf koopt hij ‘gewoon dingen met een mooi verhaal’, en valt regelmatig voor een ‘conversation piece’.
In de 17de en 18de eeuw richtten welgestelden een kunstkamer in om mee te pronken. Zo’n ‘cabinet de curiosités’ of ‘Wunderkammer’ werd gevuld met voorwerpen waarover mensen zich verbaasden. “In de kleinere huizen van tegenwoordig gaat het niet om kwantiteit maar om kwaliteit”, stelt Grol. “Het hoeft ook niet heel kostbaar te zijn. Benader het als een verzameling van kleine, fijne voorwerpen. Een soort kleding voor je huis, je wordt designer van je eigen kabinet. Een verzameling waarmee je je in je ziel laat kijken.”
PAN-deelnemer Zebregs&Röell, gevestigd in Maastricht en Amsterdam, geeft zijn beursstand vorm als een antiek rariteitenkabinet vol objecten uit verre streken. Over de oorspronkelijke 17e- en 18e-eeuwse verzamelaars zegt Dickie Zebregs: “Dit soort kabinetten komt voort uit het encyclopedisch denken. De superieure Europeaan die de wereld wel eventjes bijeen kon verzamelen.”
