Gigantisch populair in de 19e eeuw, daarna totaal uit de mode en in de jaren zeventig zelfs bekritiseerd als paternalistisch propagandamiddel. Onder oriëntalistische kunst worden doorgaans de westerse schilderijen verstaan die in de 19e eeuw het Midden-Oosten en Noord-Afrika verbeeldden. Deze schilderkunst was een specifiek specialisme binnen de academische kunstwereld in landen als Frankrijk, Engeland, Duitsland en België. Toch is oriëntalistische kunst de laatste jaren aan een stille comeback bezig. Steeds meer verzamelaars, vaak zelf afkomstig uit de afgebeelde streken, keren terug naar het exotische Oosten. Is er zoiets als een Belgisch oriëntalisme? En hoe kijken we in 2022 naar de chaotische soek en het broeierige badhuis?