Wie op zoek is naar juwelen met een verhaal, vindt in de nichewereld van de auteursjuwelen vast en zeker iets van zijn gading. De draagbare kunstwerkjes onderscheiden zich door experiment in materiaal, techniek en concept. In de Belgische hoofdstad komt de internationale top samen tijdens de tweede editie van de Brussels Jewellery Week.
Het festival brengt een ode aan de kracht van kleine elementen. “Letterlijk vertaalt dat zich in een onderzoek naar materie, terwijl het figuurlijk ook verband houdt met thema’s als connectie, intimiteit en maatschappelijk debat”, vertelt Dieter Van Den Storm, artistiek directeur bij MAD Brussels, dat als festivalcentrum fungeert. “Naast heel veel kettingen en broches vallen de juwelen op die het resultaat zijn van een kruisbestuiving met andere disciplines, wat soms tot licht surrealistische objecten leidt. Zo creëerde de Zwitserse Mathilde Fenoll juwelen voor de voeten, die refereren aan de wortels van een boom. Of pakt Lodie Kardouss uit met een sculpturale ring van zo’n twee meter hoog. Draagbaarder is de tiara uit vintageringen, die de Brusselse Charlotte Van de Velde bedacht, of de gedeconstrueerde ring van Chloé Ucedo. Bijzonder aan deze tentoonstelling is dat alles ook te koop is. Prijzen schommelen tussen 150 en 5000 euro.”
Naast de hoofdtentoonstelling is er een expositie met werk van studenten en een stadsparcours met ateliers en galeries. Dat begint in De Markten, waar galeries van buiten Brussel, zoals Galerie beyond uit Antwerpen, onderdak vinden. Daarnaast zijn Brusselse locaties zoals Hectare Gallery en MoreUpstairs Gallery te bezoeken. Bij die laatste toont oprichter Patrick Sigal niet alleen werk van ontwerpers die hij vertegenwoordigt, maar ook stukken van de laureaten van de hoofdtentoonstelling. Als expert voor veilinghuizen Pierre Bergé en Antenor en met veertig jaar ervaring op de teller kent hij het reilen en zeilen van de sector. “Wat me blijft fascineren, zijn de verhalen die een ontwerper via zijn creaties vertelt. Net als andere kunstenaars willen ze een emotie overbrengen”, zegt Sigal. “Ze overstijgen dus het puur technische savoir-faire van het ambacht. In dat conceptuele luik schuilt dan ook de echte waarde van het stuk, niet zozeer in de gebruikte materialen. Een mooi voorbeeld van zo’n poëtisch statement is de creatie van Azin Soltani. Aan de voorzijde beeldt het juweel een rijk gedecoreerde Iraanse façade af, terwijl de achterkant uit eenvoudige baksteentjes bestaat. Dat beeld roept bij mij meteen allerlei vragen op. Wil ze iets vertellen over de opsluiting? Het ontsnappen aan het regime? Of de oppervlakkigheid van schoonheid?”
