There has been an error.
We apologize for any inconvenience, please return to the home page or use the search form below.
Back to the future: MDD herleeft
Spleetramen, binnenshuise maalstromen en theeceremonies: het zijn enkele van de te (her)ontdekken ‘atouts’ in het gerenoveerde Museum Dhondt-Dhaenens in Deurle. Gerenoveerd staat voor: fase 1 afgerond hebben. Binnen het budget, zonder kleerscheuren én vooruitkijkend naar fase 2.
De bijzonder sympathieke directeur Anthony Hudek stelt het zo: “We nemen de geschiedenis van het gebouw heel serieus en willen met deze heropening vanuit het verleden het museum terugbrengen.” Woorden als ‘care’, ‘valorise’ en ‘history’ klinken in de nog in opbouw zijnde ruimtes totaal niet hol maar bijzonder waardevol. Samen met SVR-architecten werd gekozen voor een pad waarbij het oorspronkelijke ontwerp van Erik Van Biervliet uit 1967 werd gestript, technisch gemoderniseerd en opgefrist. Zo is de immense muurschildering van David Tremlett opnieuw achter een wand vandaan gehaald. Tegelijk fragiel en aanwezig, onderstreept ze details in de architectuur die anders onzichtbaar blijven, zoals de lichte knik in het plafond. In de grote ruimte met de glazen patio, is de symmetrie teruggebracht door het wegnemen van de valse muren en valt plots langs alle kanten natuurlijk licht binnen via de spleetramen. Die stonden er altijd maar waren in de loop der tijd toegegroeid, weggestoken en – op zijn Belgisch – afgeschermd. “In plaats van fysiek bij te bouwen, gaan we voor een renovatie waarbij we kijken wat er is en we exploiteerden we de intrinsieke waarde maximaal via beperkte toepassingen”, aldus architect Jean-Pierre Van Liefferinge.
Ingrijpender tweede fase
De tweede fase zal ingrijpender zijn en kan pas van start gaan als het budget rond is. “Na deze opfrissing kijken we nu uit naar de tweede fase waarin we nog meer een museum voor de toekomst voor ogen hebben. Aan de achterzijde komt een tweede ingang die als een broer, de oorspronkelijke zusteringang komt te vervoegen.” Er is weliswaar niet bijgebouwd maar de hele site tot aan de Wonderkamer, zal onder handen worden genomen en een geheel vormen. “Binnenkomen langs de Museumlaan, of langs het toekomstige wandel- en fietspad via de Wonderkamer zal een evenwaardige ervaring zijn.” Ook een beeldenterras, mogelijke cafetariaruimte, groene parkeerruimtes en een nieuw onthaal behoren tot MDD 2.0.
Hoewel het museumgebouw voor de openingsweken alle aandacht opeist en verdient, is er natuurlijk ook kunst. Pontificaal naast het toegangspad staat symbolisch de contrapuntische compositie van Paul van Gysegem, gekocht door Jules Dhondt in de jaren ’60 in het begin van de collectie. Maar ook het opnieuw opstellen van C’ était un Rendez-Vous van Kelly Schacht waarin ze speelt met de noties auteurschap en originaliteit en momenten uit het verleden opnieuw overweegt, verbindt de geschiedenis met het museum. Lili Dujourie stelde eigenhandig haar sculptuur in metaal en papier maché Maalstroom op. Eveneens voegde Dujourie een architecturale oplossing voor de interne niveauverschillen toe door het idee van een bestendige maalstroom in water onder een drempel te suggereren. Een schitterend artistiek idee en tegelijk een breinbreker voor de architect. Ook kunstenaar Lieve D’hondt droeg haar steentje bij aan de verbouwing. Als virtueel woordvoerder van vele trouwe MDD-bezoekers ergerde ze zich aan de ‘afschuwelijke vloer’ en zocht ze samen met SVR-architecten naar de juiste oplossing. De oude vloer werd opengebroken en verkocht zodat de nieuwe, tactiele, betonnen vloer een collectief kunstwerk is geworden gesigneerd door één messing lijn. MDD is een museum met vele stemmen, publieke, openbare, privé, van buren, verzamelaars, galeriehouders en bestuursleden. “Dat zal ook zo blijven”, stelt curator Laurens Otto, “wat nu aangevuld zal worden door een sterkere stem van de kunstenaars zelf.”
Uitbreiden zonder ruimte bij te bouwen, dat is en blijft het plan en daar horen de vele werken op het omliggende grasveld nu al bij. Elk jaar zal aan een kunstenaar gevraagd worden om in situ een werk te maken. Rirkrit Tiravanija maakte een 25 meter lange doolhof, een blauwdruk van de grote zaal met in plaats van de centrale glazen kubus een Japans houten theehuis waar men om de maand op een zondag een gratis theeceremonie kan boeken. De weg ernaartoe, de beleving ervan en de intimiteit in het theehuis relativeert en stimuleert alle zintuigen. Museum Dhondt-Dhaenens staat klaar voor een nieuwe totaalbeleving.
BEZOEKEN
Heropening van Museum Dhondt-Dhaenens
Deurle
Gratis
t/m 10-10