Dit najaar presenteert Musée des Arts Décoratifs in Parijs een pronkstuk van het Franse patrimonium, met een rijke geschiedenis van bijna tweehonderd jaar. En nog steeds verzekert Christofle zich van een vaste plek op de mooiste tafels van Europa. Het bedrijf bracht oorspronkelijk fraai versierde voorwerpen van massief zilver op de markt en weet zichzelf constant te vernieuwen, onder meer door samen te werken met de grootste productontwerpers en couturiers.
Het in edelsmeedwerk gespecialiseerde huis Christofle werd in 1830 opgericht door Charles Christofle (1805-1863). Hij kwam uit een familie van kleine industriëlen in Parijs, die was gespecialiseerd in de fabricage van knopen. In 1821 ging hij in de leer bij zijn zwager Hughes Calmette, een fabrikant van eenvoudige koperen sieraden. Een decennium later nam hij het bedrijf over en in 1832 registreerde hij zich bij de Garantie de Paris in de categorie juwelen. Hij ontwikkelde zijn fabriek door zich te richten op exportsieraden van edelmetaal.
Christofle, steeds strevend naar technische innovatie, nam in 1837 een patent voor de vervaardiging van volledig metalen weefsels. Hij produceerde zilveren filigraanstukken, hangers, epauletten en galons voor het leger en exporteerde zijn creaties tot in Zuid-Amerika. Voortbouwend op zijn uitgebreide expertise nam hij in 1839 deel aan een belangrijke tentoonstelling van Franse industriële producten in Parijs. Dat was het begin van een lange reeks nationale en internationale tentoonstellingen, waarbij het bedrijf vele prijzen in de wacht sleepte.
INNOVATIE, DE SLEUTEL TOT SUCCES
In 1842 verwierf Charles Christofle de patenten voor het plateren van zilver- en goudmetalen van de Engelsen Henry en George Richards Elkington. Deze combineerde hij met het patent van de Franse chemicus Henri de Ruolz. Zo kon hij zijn techniek van het plateren van voorwerpen perfectioneren. Voorheen gebeurde dat met een amalgaam van goud of zilver en kwik, zeer ongezond voor de arbeiders. Deze elektrolytische afzetting van een dunne laag metaal, industrieel toegepast, maakte een hoge uitvoeringskwaliteit mogelijk bij de vervaardiging van verzilverde of vergulde stukken van metaal. Resultaat: ze leken zo in alle opzichten op stukken van massief zilver of goud.
